بررسی اثر سه سم نئونیکوتینوئیدی روی شته گندم و گل سرخ (walker) metopolophium dirhodum در شرایط آزمایشگاه

با توجه به ورود حشره کش های نئونیکوتینوئیدی به عرصه کنترل آفات و نظر به اینکه نسبت به سایر سموم دوره کارنس کوتاهتر داشته و به دلیل سیستمیک بودن، این سموم قابلیت کاربرد انتخابی دارند. نئونیکوتینوئیدها از مهم ترین گروه حشره کش های جدید در دهه اخیر هستند. به همین دلیل آزمایشاتی در خصوص کاربرد آنها در مبارزه با شته metopolophium dirhodum انجام شده است. در این تحقیق، شته گندم و گل سرخ روی جو در آزمایشگاه در شرایط دمایی 1±20 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 70-60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی پرورش داده شد. مرگ و میر شته مورد آزمایش با غلظتهای متفاوتی از سموم ایمیداکلوپراید sc35% ( کنفیدور )، تیاکلوپراید od22.5% ( بیسکایا ) و تیامتوکسام wp25% ( آکتارا ) روی پوره های 6-4 روزه بوسیله آزمایش های زیست سنجی از نوع غوطه ور کردن برگ در آزمایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. برگهای جو جهت تغذیه در نظر گرفته شد و پس از قرار دادن قطعاتی با اندازه یکسان 5 سانتی متر مربع در غلظتهای مختلف تهیه شده از سم به مدت 15 دقیقه غوطه ور گردید و پس از خشک شدن سطح آن روی محیط آگار ژل 5 درصد قرار داده شده و تعداد یکسانی از پوره های مورد آزمایش در هر تکرار روی آنها منتقل گردید. نتایج مرگ و میر پس از 24، 48، 72 و 96 ساعت شمارش گردید. نتایج مرگ و میر پس از 48 ساعت مورد تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار های polo pc و spss قرار گرفت. مقدار lc50 بدست آمده حشره کش های ایمیداکلوپراید، تیامتوکسام و تیاکلوپراید در آزمایشها به ترتیب 54/24، 77/31 و 47/71 پی پی ام بیشترین تا کمترین اثر را در مرگ و میر ایجاد نمودند. لذا با توجه به داده های بدست آمده به نظر می رسد که کاربرد سم ایمیداکلوپراید در شرایط مزرعه ای مناسب تر می باشد، همچنین با توجه به کم خطر بودن آفت کش ایمیداکلوپراید، جهت استفاده از این ترکیب در قالب برنامه ipm نیاز به تحقیقات بیشتری است.